Het
ontstaan van Wieringen als eiland.
De meest waarschijnlijke verklaring voor de naam 'Wieringen'
is, dat deze afstamt van het oud-Friese woord 'Wird' dat
'hoogte' betekende. Het oudste gedeelte van het voormalige
eiland bestaat uit diluviale keileemgronden, afgedekt met
zandgronden, die hoog boven het zeeniveau zijn gelegen en
die zijn ontstaan tijdens de voorlaatste ijstijd (de Rissijstijd).
De vele zwerfkeien op Wieringen getuigen nog van deze tijd.
In het begin van de jaartelling lag Wieringen ingebed in
een enorm veenlandschap, dat zich uitstrekte over grote
gedeelten van het tegenwoordige Noord-Holland, alsook de
latere Zuiderzee. Uit bodemkundig onderzoek is gebleken,
dat na een inleidende veengroei van riet en zeggeveen er
een groot veengebied, bestaande uit veenmos, heide en wollegras,
ontstaan was waaruit Wieringen als een droog eiland omhoog
stak. Deze hoge gedeelten temidden van water en moerasstruiken,
moeten zeer goed bewoonbaar zijn geweest en waren rijk aan
natuurlijke voedingsbronnen. meer
info.
|
Dam,
De Haukes,
De Hoelm,
Den Oever, Hippolytushoef,
Hollebalg,
Noordburen,
Oosterklief,
Oosterland,
Smerp,
Stroe,
Vatrop,
Westerklief,
Westerland
|